Madilim, makapal ang ulap, may puno sa paligid na walang dahon, at malamig ang simoy ng hangin, di mo batid sa paligid na walang tao, dahil maliwanag ang ilaw sa tapat ng poste , nakatayo lamang kami.. di ko alintana ang oras kahit gabi na, pero batid ko na masaya ako kung asan man ako at kung sino ang kasama ko... nakakatuwang isipin na mag kasama kami ng panahon na yun, batid namin na namimiss na namin ang isat isa, pero wala akong magagawa...
wala...
nakaw... ahahha. tama na to, next time nalang ulit.. hahaha..
ngayon lang ulit nadalaw sa blog...
malabas lang ang emosyon kong to! hehehe
No comments:
Post a Comment